کـُـــل ِ دُنیا را هَم کـِﮧ داشتِـﮧ باشــے .. باز هَم دِلَت میخواهَد… بَعضــے وَقتها ..
فَقَط بَعضــے وَقتها …
بَراے یـِک لَحظِـﮧ هَم کِـﮧ شُده … هَمِـﮧے ِ دُنیاے یــِک نَفَر باشــے…
بـــــــــــــرو!!!!
ترســــ از هیچ چیز ندارمــــ
وقتیـــــ یقینـ دارم بیشتر از منـــ کسی دوستتـ نخـــــــواهد داشتـ...
بیشتر از منــــ کسی طاقتـ کمـــ محلی هایتـ را ندارد..
بــــــــــــرو!!!!
ترس برای چهـ؟؟
وقتی می دانمــ یکــ روز تُفـ می اندازی بهـ رویـــــ تمام آن هایی که
ـبهـ خاطرشــــان مـــَــن را از دستـــــ دادی.... !
دلم اینقدر خسته است که
میخواهد برود....
گوشه ای پشت به دنیا زانوهایش را بغل کند
و بگوید:
خدایا...
من دیگر بازی نمیکنم!!!!
این روزها خیلی تنهام، خیلی داغونم
هست کسی که مثل من دلش
نه برای کسی...
نه برای عشقی...
نه برای جایی...
نه برای چیزی...
بلکه دلش برای خودش تنگ شده
برای خود خودش..!!!
کم آوَرده ام …!
خـدایـا اَعـصابٍ مَن
فاحـشه نـیست
که روز وَ شَـب
موردتَجـاوز قـَرارَش میـدهند . . .!!
در این دنیای وانفســــا
آرزوی زیــــادی ندارم
تنـــــها آرزی کوچکم
رهـــــــــایی ست
رهــــــــــایی از درد
خواسته ی زیادی ست ؟
همــه ی دردهـــا را چشــــیده ام
بغضی گـــلویم را چنــگ می زند
بغضی به وسـعـت همــه ی تنـــــــهایی ها و دردها
بغضی که هر لحظه مرا به مرز خفگـــی میکشاند
خـدایــــــا ؛ صدای مرا می شـــــنوی ؟
منــــــــم ، آخریـــــــن تنــــــــهای اول....
دیــــگر تحـــــملی برایم نمانده
جســـمم تاب تحمل سنگــــینی این بغض را ندارد
مرگــــــ برایم آزادی مــطلق اســـــــت . . .
این دنیا و زندگـــی نفــــــرت انگـــــیزش ارزانــــی آدمیزادهــــایت
دنیــایت را نمی خواهم
ببر این نفــــس بی نفــــس را...
رهـــــــایم کن ؛
رهـــــــا از درد بی کســــــی ....
بیزارم از خود
از موجودات دوپایی که به آنهاآدمیزاد میگویند...
از خوب بودن من
از بدی آنها
می خواهم بد شوم
مثل آدمیزادها
دیگر نمی خواهم انسان باشم...
بغضی سنگین ولی کهنه گلویم را می فشارد
بغضم را می خورم
نباید ببارم
برای بد بودن نباید احساس داشت...
احساس را فراموش میکنم ،
به جای اشک فریاد میزنم ...
فریادی از درد
فریادی که بیزاری و نفرت را در من به آتش میکشد.........
ببین مَـטּ 2Afm نیـسـتَـمـ !
اگـﮧ اوטּ میـگـﮧ :
اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے
اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے نَـבاره عـیـبــے
مَـטּ میـگَـمـ :
اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے
اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے بهـ دَرَکـــــ هـــــــــرے..!!
مـــــــــــن سرد
هـــــــــــــــوا سرد
بــــــــــــــــــــرف سرد
زمستـــــــــــــــــــان سرد
تو با مــــــــــــــــــــــــن سرد
دنیــــــــــــــــــــــــــــــای من سرد
همه چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی سرد
ولــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی سیگارم گرم
این تضاد برای یه لحظه مرا به ارامش میبرد..!
گاه می اندیشم،
خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟
آن زمان که خبر مرگ مرا
از کسی می شنوی،روی تو را
کاشکی می دیدم.
شانه بالا زدنت را،
_بی قید_
وتکان دادن دستت که،
_مهم نیست زیاد_
و تکان دادن سر را که،
_عجیب! عاقبت مرد؟
_افسوس
_کاشکی می دیدم!
من به خود می گویم:
"چه کسی باور کرد
"جنگل جان مرا
"آتش عشق تو خاکستر کرد؟
میروے...
مــن هم برای اینــکه راحت تـــر بروے...
میگویــم: "برو؛خیــالی نیست"
...امــــا...
کیست که ندانــــد...
بی تــــــو...
تنــہــا چیــزے که هست...
"خیـــال توست".....!!
آمده بودم "تو" را ببینم!!
اما...
"شما" را دیدم!!!
گاه دلتنگ میشوم ، دلتنگتر از همه ی دلتنگہِا
گوشه ای مینشینم و میشمارم حسرتہِا را و محاڪمه میڪنم وجـدانم را . . .
مـن ڪـدام قلب را شڪستم و ڪـدام احساس را له ڪردم ؟؟؟!!
ڪـدام خواهش را نشنیـدم و به ڪـدام
دلتنگی خنـدیـدم . . .
ڪه اینچنین دلتنگم . . .
مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!
مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..
یـــک لبـــــخـنـــد ...
بــه بــازی میـــــگیــــری ..!
مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..
و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم ..
مــــــی گویند ســــاده ام ..!
اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ...
همیـــــــــن!
و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ..!!
ϰ-†нêmê§ |