تو چون رنگ شعاعی می روی در بیکران شب و من دنبال تو سردرگم و تنها

میان جاده های سرد می ایستم. تو با شوق و عطوفت می زنی بر برگ گل بوسه،

من از راز و آواز تو محفوظم، تو چون موج صدایی نغز میپیچی به گوش شب و

من چون بوف کوری در شب تاریکی به دنبال صدایت راه می پویم...

توچون روحی میان باغهای شاد می گردی و من رعد تورا در یاد سبز می جویم،

توچون عطر دل انگیزی می آمیزی به جان گل و من عطرت ز گلبرگ

لطیف یاس می بویم.

توچون الماس لبریزی از برگ و رنگهای ناب و من رنگ وجودت را نیک می دانم.

توچون یاقوت، قلبی غرق خون داری و من این را از چشمای بلورینت می خوانم.

توچون ابر بهاری، مملویی از هق هق گریه و من با غربت چشمم به جای

چشمهای سخت تو می بارم. تو همچون آیه ای غرق گل و نوری که من در

سینه ام محفوظ می دارم. تو مانند گل سرخی از جام ناب سرخ عشق

می نوشی و من جز جام لبهایت از هر چه جام بیزارم...

تو زیبایی، تو مثل ماه زیبایی، تو چون خورشید گرما بخش و پرنوری،تو همچون

سرو رعنایی، تو لبریزی،تو از اوهام صدای عشق لبریزی، تو در جام سکوت شب،

شراب کهنه فریاد می ریزی، ومن با اینهمه آواز چو جغدی در ته ویرانه ای

تنهای تنهاییم....( مخاطب خاص)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: